Artikelen
Over Empathie in de Zorg
Ik ben geinterviewd door Simone Holstege over de kracht van empathisch luisteren. Voor haar als onderdeel van haar afstudeeropdracht. Voor mij een heerlijk moment om te delen over mijn werk.
Simone is in Ierland opgegroeid en dat hoor je zo hier en daar nog, op een – voor mij – ontwapenende manier 
.
Zij koos ‘Empathie in de zorg’ als onderwerp voor een afstudeeropdracht. Haar presentatie van de opdracht sloeg enorm aan in de groep. Vast vanwege haar eigenheid en het gemak waarmee ze voor de groep staat maar ook vanwege de andere kijk die ze aanreikte op hoe je nabij kunt zijn. Hoe je als zorg-medewerker spanningen kunt verminderen bij clienten, en ook gezond kunt zorgdragen voor jezelf en elkaar. En daarbij is de VC natuurlijk een heel ondersteunend handvat.
Beluister het interview hier. Duur: ± 30 minuten.
Een bevrijdende ervaring.
Snel van geest was ze; altijd bezig, altijd druk, altijd onderweg met iets van hier naar daar te brengen, te willen weten hoe de dingen in elkaar staken en op te lossen.
Hypersensitief en hoogbegaafd, zei ze over zichzelf. Rusteloos en moe was mijn associatie. Zelfs haar ogen stonden nooit stil; bewogen heen en weer als ze je aankeek en sprak, en scanden de omgeving.
Ik ontmoette haar op een reis en nu kwam ze voor een opstelling. Bij aanvang noemde ze eerst haar “als ik maar niet hoef’s…” op , die moesten kennelijk gezegd. En na enige geruststelling konden we gáán, want begonnen waren we al.
In het ontvouwen van het veld, de personen en posities kwamen er heel veel isolatie en bevroren delen aan het licht. En naarmate het beeld in het veld stiller werd en zich meer en meer liet zien, werd zij steeds rustelozer aan de kant en boos.
Juist haar aarzelende, eerste kleine stap toen ze zelf in de opstelling kwam staan, was er een met impact en daarmee was een grote drempel genomen.
En toen viel ze…
en iedereen schrok.
Ze viel en viel en viel,
het hield niet op.
Duizend lagen door.
Oud stof waaide op en joeg door het veld.
Structuren vielen weg,
barstten,
en het leven stroomde binnen.
Niet alleen in haar,
ook om haar heen.
En wat stond ze daar toen mooi!
Krachtig met haar eigen hart,
haar handen en haar tranen.
Als ik toen de wereld was geweest
had ik mij met liefde aan haar voeten gevleid.
Muzische projecten
De muzen, al in de oudheid waren het onze bronnen voor wijsheid en inspiratie. In de oud-Griekse samenleving was het voor invloedrijke mensen gewoon om heen en weer te bewegen tussen de politiek (basisvraag: hoe de samenleving te organiseren?), de filosofie (basisvragen: wat is waarheid en hoe te leven?) en het muzische (basisvraag: wat brengt de verbeelding van de kunsten, van theater, muziek en poëzie?).
Het woord muzisch zit ook in de mythe van de muzen. Negen muzen worden geboren uit Zeus en de godin van het geheugen Mnemosyne. Hun taak is de werkelijkheid te verbeelden en datgene te bezingen wat ertoe doet. Anders kijken, anders denken en het gevoel laten meespreken.
Ook in deze tijd, waarin we ons weer verhouden met veel grote uitdagingen, zou een muzische werkvorm een fijne start kunnen zijn. Een die ons prikkelt om vanuit menselijke waarden en zorg voor het geheel in actie te komen.
Beluister hier Matthijs Schouten, ecologist, filosoof en student van de Dalai Lama, en je begrijpt waarom we er niet komen met onze kennis alleen.
Matthijs legt uit hoe belangrijk het is om het leven en de wereld om ons heen ook vanuit een andere plek te ervaren en waar te nemen. Zodat de keuzes de we maken vanuit innerlijk besef van waarde zijn.
Wanneer het hoofd vergeet het lichaam mee te nemen, staat het leven stil
Helmie